NÜKLEER SİLÂH BELÂSI

atılmasından sonra bunun yol açtığı: 1)

tahribâtı gördükten sonra bunların çoğu ağır vicdan azâbı çekmiştir. Atom

bombasının Pasifik Savaşı'nın erken bitmesine yol açmış olması ise bâzılarının

bu vicdan azâbını azaltan sun'î bir teselli unsûru olmuşsa da bunun insanlık

için bir belâdan başka bir şey olmadığı kanaati hayatlarının sonuna kadar

kendilerini hep rahatsız etmiş ve bir bölümünün de nükleer silâh karşıtı

pasifist hareketlere katılmalarına sebeb olmuştur..

Amerika'dan atom bombasının imâlâtına yönelik sırları çalan casuslarına

borçluydu. İngiliz atom bombasının gerçekleşmesi biraz da ingilizlerin

sıkıştıkları yerde amerikalıların yardım edip bilgi aktarması sâyesinde mümkün

oldu. Çin, Hindistan ve Pâkistan ise başarılarını sabırlı ve kurnaz teknolojik

casusluklarına borçludurlar.

Fransa ve İngiltere İsrail'e hem kaynak ve hem de teknoloji transferi yaparak

atom bombasını gerçekleştirmesine yardımcı oldular. İsrail'in Fransa'nın

yardımıyla gerçekleştirmiş olduğu ilk bombasını Fransa'nın Pasifik'deki deneme

sahası olan Muroroa Atolü'nde patlattığı iddia edilmektedir. Bunun ötesinde bir

de İsrail ile Güney Afrika Cumhûriyeti'nin nükleer konulardaki yakın işbirliği

ortaya çıkmış bulunmaktadır. Bu işbirliği sâyesinde, Güney Afrika

Cumhûriyeti'nin de bir atom bombası patlattığına dair dedikodular varsa da bunu

kesin kanıtlarla te'yid etmek mümkün olmamıştır. Bu arada Kuzey Kore'nin de

elinde 1-2 adet atom bombası bulunduğu kaydedilmektedir. Böylece nükleer silâh

üreticisi olan ülkelerin sayısı da muhtemelen

olmaktadır.

teknolojik düzeyleri kısa zamanda atom bombası üretmeğe elverişli ülkeler ise,

alfabetik sırayla: Almanya, Arjantin, Belçika, Brezilya, Güney Kore, Hollanda,

İspanya, İsveç, İsviçre, Kanada ve Japonya'dır. Bunlara potansiyel namzet olarak

Finlandiya ve İtalya'yı da eklemek gerekir.

İngiltere, Fransa ve çin'in hazırladıkları "Nükleer Silâhların Yayılmasını

önleme Antlaşması" (NPT) Birleşmiş Milletler örgütü'nde 1 Temmuz 1968'de imzâya

açılmış ve bugüne kadar 190 civârında ülke tarafından imzâlanmıştır. Ayrıca bu

örgüt, kendisine bağlı olan "Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı"nı (IAEA'yı) bu

antlaşmayı imzâlamış olan ülkeleri bunun hükümlerine uyup uymadıklarını

denetlemek yetkisiyle donatmış ve IAEA da bu amaca yönelik geniş ve etkili bir

denetim sistemi tesis etmiştir. Bu denetim sistemi içinde pekçok türk bilim

adamı IAEA'nın Nükleer Tesisler

Müfettişi olarak hemen her ülkedeki araştırma ve güç reaktörlerini peryodik

olarak denetlemişlerdir.

bombasının kısıtlı ölçüde bir caydırıcılığa yol açtığı âşikârdır. Ama artık bu

bombanın gitgide artan sayıda ülkenin elinde olması bu caydırıcılığı

sınırlandırmaktadır. Bugün bir ülkenin bir başka ülkeye atom bombasıyla

saldırması demek Dünyâ egemenliği için her deliliği göze almış olması demektir

ki bunun, nükleer silâhlara sâhip diğer ülkelerin aynı silâhlarla ânında

kendisine cevap vermeleriyle sonuçlanabilmesi kuvvetle muhtemeldir. Dünyâ'da,

A.B.D. dâhil, hiçbir ülke şu ya da bu sebebden dolayı nükleer silâhları bilfiil

kullanarak Dünyâ kamuoyunda ağır bir

suçlanmayı göze alabilecek durumda değildir. Bu, nükleer silâhların

kullanılmaması konusunda izâfî bir dengenin ve irâdenin teessüs etmesini temin

etmiş ve uluslararası alanda da karşılıklı olarak nükleer silâh taşıyıcısı

füzelerin sayısında indirime gidilmesini sağlayan "Stratejik Silâhların

Sınırlandırılması Müzâkereleri"ne (SALT: Strategic Arms Limitation Talks) yol

açmıştır. Bu da, şimdilik, olumlu bir gelişme olarak kaydedilmelidir.

seçebilen silâhlar değil, düpedüz

silâhlarıdır. Hiroşima ve Nagazaki'de olduğu gibi kadın, erkek, çocuk, flora ve

fauna, su, binâ demeden her şeyi, yâni kısacası patladığı yerdeki tüm tabîat

varlıklarını ve medeniyeti mahv eder. Bunlar kesinlikle bir müdafaa silâhı

değildir. Hiroşima ve Nagazaki trajedileri ve bunların A.B.D.nin sırtına

yüklemiş olduğu

A.B.D. dâhil her ülke için, nükleer silâhların kullanımını büyük ölçüde

engelleyici bir faktördür. Ve, hayrettir! A.B.D.nin Japonya'ya atmış olduğu iki

atom bombasının

şimdiye kadar kimse dile getirmiş değildir.

bugün bunun artık pek bir sırrı kalmamıştır. Mesele bâzı teknolojik teferruatta

düğümlenmektedir. Ama bir ülkenin, sıfırdan başlayarak, nükleer silâh üretimine

soyunması büyük bir hatâdır. Bu işe en az 200 milyar dolar

gibi bir meblâğın yatırılması gerekir. Ayrıca bu işe karar verildiği andan

itibâren, bugünkü haber alma ve görüntüleme teknolojilerinin erişmiş olduğu

ileri düzey dolayısıyla, bunu gizlemek de mümkün olamayacağından pekçok güçlü

ülkenin baskılarına, yaptırımlarına ve ambargosuna da karşı koyabilecek ekonomik

ve siyâsî bir potansiyele de sırtını dayamak zorunluluğu söz

konusudur.

milyar dolar tutarındaki bir meblâğ konvansiyonel silâh üretimine yatırılacak

olsa, kimsenin dikkatini bile çekmeden, Dünyâ'nın bu alandaki ilk 5-10

üreticisinden biri olunur. Bu bakımdan nükleer silâh üretimine girişmek aslā

akıl kârı bir iş değildir.